net als oscar wilde zit ik hier in de ochtend te dagdromen,wetende dat,
alles wat ik nu schrijf,weertegen,de avond.
gewist zal zijn, tenzij er iemand zal zijn,
die er wel belang aan hecht,om het vast te leggen in woord en daad.
het dagelijkse leven,de straat het dorp,de belangen,het overleven…het ademen lijkt toch allemaal zo vanzelfsprekend.
maar de werkelijkheid is,dat het een ieders strijd is om dit te kunnen volbrengen.
filosofisch beschouwd, mis ik ware harmonie in onze relaties binnen de samenleving.
het is zo jammer dat er maar zo weinig mensen individueel met elkaar in pure harmonie kunnen samen zijn,
verder in psychologisch opzicht, merk ik op dat we zo gehersenspoeld worden via overheid,media,tradities en nog alles wat,men zou kunnen verstaan onder de ballast van alle hypes en illusies.
het ware zijn van het nu,is dat ik nog de koude voel van deze winter, smachtend naar het ontluiken van de lente,wandelend…met roodkapje…haha in het bos luisterend al dagdromend naar het getjilp van de vogels, en de wind die waait,in alle rust om het bos voor zich te doen spreken, aiai dat noemt men mediteren..voor een nieuw scenario… de herbeleving van de sprookjes van Reynarde de Vos….anno 21 eeuw..
hierbij verblijvend .,
het altijd babbelende eekhoorntje. 25-03-2009