Zoals een dag als geen ander, kroop het altijd, Babbelende eekhoorntje, namens Reynaarde, zichzelf zijnde ,met een spiegel reflectie, terug in het geschreven woord , van diepzinnige uitingen,
Puur op het gevoel gebaseerd, maar aan de werkelijkheid getoetst.
Hoe zou Reynaarde via zijn vosseholen in malpertuus,
Zich staande weten te houden, samen met de dassenburcht, het konijnenholletje, en het hazen leger
De vogeltjes dans al kwetterend in een mooi wit tapijt,
Dat de Edele Dieren een sneeuwlandschap noemen.
Terugkijkend op zijn eerdere verhalen, die gelukkig nog in alle bescheidenheid, zich konden vermenigvuldigen, als een ware trendsetter.
Vandaar, vanwaar deze trilogie, er moest gaan komen.
Alle goede dingen bestaan toch volgens de Christelijke Edele Dieren uit veelvuldigheid van drie.
God de Vader, de zoon…en de…..geest in of uit de fles.
Je moest natuurlijk wel filteren wat belangrijke gebeurtenissen zijn of waren, zoals mijn grote ,
Vriend D”Jings de Kater, het via de teevee, media,
Het volgende waarnam.
De aarde die plaatselijk hartverscheurend welliswaar, werd open gereten , maar waar de levende wezens nooit van enige manipulatie zich kunnen doen gelden.
Als waarheden waargenomen worden , en waarheden beoordeeld zijn, dan is er nog altijd geen recht doen aan die waarheid.
Dus dacht Reynaarde weer eens diep na…
Ja, die bladzijde was net te kort in het beschouwen,
Van de geschreven verhalen van onze” reine aarde’.
Dus alle wezentjes, er komen nog twee beschouwingen bij, zeer zeker minder filosofisch.
Maar hopelijk met meer ‘dynamische medelezers.