deel 11 De Vos Reinaarde, al stoeiend in-en rond zijn hol …lont..

Hallo, nederige dieren en weledele medeburgers, van het oude Toxandria.
Zoals die rare jongens van Romeinen ,het toendertijd bekeken…helaas werken, de verhalen niet echt door. Naar een hoger bewustzijn van vele , al wel denkenden weledele mensen. Alhoewel de Vos van Reinaarde, wilde berichten over zijn laatste avonturen met het jachtluipaard,
vondt hij het toch nodig om dat thema tot de volgende keer te bewaren.
Want ingewijd in de geheimen van de menselijke krachten, vondt hij het genoegen, om samen met het akelige egeltje midden in de nacht , tegen volle maan aan, bij de ingang van het vossehol ,nog samen van gedachten te wisselen . Over de vrijstaat van Toxandrie..!
Die zo waar ,alleen nog in oude dromen, weer tot leven zou kunnen gewekt worden.
want zoals een wijze filosoof al ooit eens zei, iemand die zijn geschiedenis niet kent is ze gedoemd te herhalen.
En de dochters ,van jezus, die samen ,met die schone Maria Magdelena, aankwamen ,in de provence. Konden ook niet bevroeden, dat koning Merovech zijn eerste monopolie op kennis gebaseerd, bouwde.
Laat staan hoe het daarna , verder uit de hand liep . Met die WelEdele Mensen,die zich de erfgenamen van de Karolingers noemde. Een ramp, en spoed, van veel bloed, dat zich voltrok, over de tijd. Gelijk een rode draad, tot en met nu. Lijkt het allemaal wel een stuk helderder, doch de sluier, van mystiek, heerst nog altijd, over al die geheime loges, van broedplaatsen . die zwart en wit elkaar kruisen ,ironisch genoeg in volledige harmonie.
Och wat zou mijn dierbare vriend, het akelige,stekelige,slijmproducerende Egeltje hier nog aan toe kunnen voegen. Voor mij was het duidelijk, er zou een nieuw en onafhankelijk Toxandria ,moeten komen, en wie…?, zou dan Koning , mogen worden, eerlijk gekozen , door wel,mischien meer ,dan duizend, Vrouwelijke hyvers mischien…? de Vos, had ook deze roeping gemist. Maar hoopte toch, met stille hulp, van het Libelletje Babbetje het Veen, ontluikend,zo niet, zo wel, vroeg Reinaarde het nogmaals. Aan het kreunende , Akelige egeltje. Die nog steeds suf zat na te denken , wat hij, voor een stom en achterlijk, Idioot antwoord kon bedenken, Vraag het aan de kalief van Bagdad, ofwel aan die hippe italiaanse media-manager, van een spaghetti vreter. Bitste de Nachtuil, Die al meeluisterend, het akelige egeltje van zijn stil zwijgen wilde bevrijden.
het enige antwoord, dat Reinaarde de Vos,kon bespeuren, zonder dat het Egeltje gesproken had,
Het is de weg ,zoals het in, de Sterren staat beschreven .:fox:

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

WP-Backgrounds Lite by InoPlugs Web Design and Juwelier Schönmann 1010 Wien